گردآورنده: دکتر علیرضا مهبودی متخصص کودکان و نوزادان بیمارستان مادر و کودک شوشتری

این ویروس می تواند از راه تنفس با سرفه، عطسه یا صحبت کردن و یا از طریق تماس با اجسامی که آلوده به ترشحات تنفسی فرد بیمار است منتقل شود.

از زمانی که فرد آلوده می شود تا زمانی که علایم بیماری ظاهر شود یک تا سه روز بیماری نهفته است و تا یک هفته بعد از شروع علامت، می تواند به دیگران انتقال یابد.

علایم بیماری:

این بیماری ممکن است بدون علامت باشد یا موجب تب، آبریزش و گرفتگی بینی، گلودرد، سردرد، سرفه، بی حالی و درد عضلانی شود. گاهی نیز موجب تنفس تند، تنگی نفس، تهوع، استفراغ یا اسهال گردد.

گروه های در معرض خطر:

کوکان زیر 5 سال بخصوص زیر 2 سال، افراد بالای 65 سال، زنان باردار، افراد دارای بیماری مزمن مثل دیابت، فشار خون بالا، بیماری قلبی، بیماری مزمن ریه مثل آسم، بیماری مزمن کلیه یا کبد، بیماری مزمن خونی مثل کم خونی داسی شکل و چاقی، بیشتر در معرض بیماری شدید هستند.

راه های پیشگیری:

مهمترین راه پیشگیری، عدم تماس با افراد بیمار است که بهتر است بیمار از حضور در مکانهای شلوغ خودداری کند، ماسک، رعایت فاصله فیزیکی، شستشوی مرتب دست و استفاده از دستمال کاغذی حین سرفه یا عطسه، خودداری از دست دادن با دستهای آلوده و روبوسی از انتقال بیماری پیشگیری می کند.

واکسیناسیون:

یکی دیگر از راه های پیشگیری زدن واکسن آنفولانزا در شهریور یا مهر ماه می باشد. گروه هایی که در زدن واکسن آنفولانزا در اولویت هستند شامل کودکان زیر 5 سال، افراد بالای 65 سال، خانم های باردار، افراد با نقص ایمنی، بیماریهای مزمن قلبی، ریوی، کلیوی، کبدی یا عصبی و چاقی شدید است. تزریق واکسن بعد از سن 6 ماهگی قابل انجام است.

درمان:

بیشتر بیماران با درمان حمایتی بهبود می یابند. این درمانهای حمایتی شامل کنترل تب، استراحت در منزل، خوردن سوپ، نوشیدن مایعات، عسل با آب گرم و بخور گرم و قطره بینی می باشد، داروهای ضد ویروس مثل اوسلتامیویر(تامیفلو) فقط در بیماری شدید و یا در گروه های پر خطر استفاده می شود و آنتی بیوتیک در درمان آنفولانزا نقشی ندارد و تنها در صورت عفونت ثانویه مورد استفاده قرار می گیرد.

منبع: کتاب و سایت راهنمای بررسی و درمان آنفولانزا- وزارت بهداشت و درمان، کتاب بیماریهای کودکان نلسون